ശകുന്തള. എന്‍.എം.
ഇല്ല എനിക്ക്‌ ഒന്നിനുമാവില്ല... പറയുവാനല്ലാതെ, എഴുതുവാനല്ലാതെ,എനിക്ക്‌ ഒന്നിനും കഴിയുന്നില്ല. ഒരുനാള്‍ അവള്‍- ഒരു വ്യഥിത കൌമാരം ഒരു പിടിരോഷവുമായി എന്‍ മുന്നിലെത്തി... "സ്ത്രീകളെക്കുറിച്ച്‌ വെറുതെ- അപവാദങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു പരത്തുന്നവണ്റ്റെ-നാവു മുറിച്ചെടുക്കണം... " "സ്നേഹം നടിച്ചു പാട്ടുപാടുന്നവണ്റ്റെ തലയില്‍ ചാണകവെള്ളംകലക്കിയൊഴിക്കണം...
"കാമം കത്തുന്ന കണ്ണുകളുമായി മുന്നിലെത്തുന്നവന്മാരുടെകണ്ണു
"ആണ്‍കുട്ടികളെ തെരുവിലേക്ക്‌ അഴിച്ചു വിട്ടിരിക്കുന്ന മാതാപിതാക്കളെതിളച്ച എണ്ണയില്‍ വീഴ്ത്തണം... "
"സഹോദരിയെ തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയാത്ത കാമന്‍മാരെകല്ലെറിഞ്ഞു കൊല്ലണം... "
ഒരു തീവ്രവാദിയെപ്പോലെ- എന്‍ മുന്നില്‍ അവള്‍ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു.
"എല്ലാ മാതാപിതാക്കളും തിളച്ച എണ്ണയില്‍ തന്നെയാണ്‌ കുട്ടീഇന്ന്‌ ജീവിക്കുന്നത്‌ - ഞാന്‍ പറഞ്ഞു...
" അവളുടെ രോഷം കണ്ട്‌ ഞാന്‍ ചിരിച്ചു. അപ്പോള്‍ അവള്‍ കരഞ്ഞു. ഞാന്‍ അവളെ എന്റെ മാറോടു ചേര്‍ത്തു.
കളിപ്രായമെത്തുംമുമ്പ്‌ അമ്മയാകേണ്ടി വന്നവള്‍. അവളെപ്പോലെ ഞാനും തേങ്ങി. ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെപ്പോലെഅവള്‍ എന്നോടു ചേര്‍ന്നു. അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അവളായി മാറി... അതെ, പറയുവാനല്ലാതെ, എഴുതുവാനല്ലാതെഎനിക്കും ഒന്നിനും കഴിയുന്നില്ല...
