ശ്രീജിത്ത് മൂത്തേടത്ത് നിലാവില് സ്വപ്നത്തില് നനഞ്ഞ ഓര്മ്മകള് കാലമാപിനികള് ചലനമറ്റ നിശീഥിനിയുടെ ജീവസരോവരത്തില് നീന്തി, അക്കരെച്ചേര്ന്നു. ചാന്ദ്ര വെളിച്ചത്തിലൊളിമങ്ങിയ - നേരുകള്, ചെതുമ്പലുകള് പോലെ, ചേതനയറ്റ് അവിടവിടെ പറ്റിച്ചേര്ന്നിരുന്നു. കാലത്തിന്റെ ചെരങ്ങിന് പൊറ്റകളിത്, കൊടുവാള് വായരികില്, എന്നോ പിടഞ്ഞൊടുങ്ങിയ ജീവന്റെ തിരുശേഷിപ്പായ്, ഒരു പെരും പൊറ്റയായ്, ഉണങ്ങിപ്പിടിച്ച കരി നിണം - വാത്മീകം പോലെ...!!! അതില് നിന്നുയരുന്നുവോ രാമമന്ത്രം?!! ചെകിടോര്ത്തു... രാമമന്ത്രത്തിന് ശീതളിമയില്ലതിന്, ഭൗമ ഗര്ഭത്തില്, തിളച്ചുമറിയുന്ന ശിലാദ്രവത്തിന് ചെകിടടപ്പിക്കും മൂളിച്ച...!! ക്ഷണികമാത്രയില് പ്രപഞ്ചം ചുട്ടൊടുക്കുന്ന മഹാ വിസ്ഫോടനത്തിന് മുന്നറിവ്...!! ഭയന്ന്, കാതുകള് പിന്വലിച്ച്, ജീവ സരോവരത്തില് നീന്തി, ഓര്മ്മകള് മനഃക്കൂടണഞ്ഞപ്പോഴേക്കും, കിഴക്ക് വെള്ള കീറിയിരുന്നു. ഒന്നുമറിയാത്ത പോലെ....!!! |