കെ.വി.സുമിത്ര
കാരമുള്ളിന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി
പ്രണയത്തോടെ പച്ചില പതിയേ പറഞ്ഞു:
''കൂർത്തതാണ് നിന്റെ മാറെങ്കിലും
വിഷമല്ലേ നിറയേ അതിൽ!എൻറിച്ച് സൾഫാൻ!
നാളെ ഞാൻ കൊഴിഞ്ഞ്
മണ്ണിലലിഞ്ഞ് തീരും,
നിന്റെ വിഷമുള്ളിന്റെ ഊറ്റം കെടുത്താൻ
അകം നിറയെ ഞാനപ്പോൾ പടരുമ്പോൾ,
നിന്റെ മുള്ളാണിയിലെന്റെ പച്ച പ്രണയ
രാശികൾ നിറഞ്ഞൊഴുകും''
അന്നു രാത്രി
അതിശക്തമഴയിൽ
ഇലയടർന്ന് നിലം പൊത്തി
പിറ്റേന്ന്
പച്ച പ്രകാശ വില്ലോളം,
ഉയർന്നൊരു വന്മരം
അതിലുച്ചിയിൽ കാണാം
ഇലയെ ചുംബിച്ച് കൊതിതീരാത്ത
പാതിയടഞ്ഞ കാരമുള്ളിൻ കണ്ണ്