അസിഫ് വയനാട്
പുതുമണം മാറാത്ത മണ്ണിലെന് പാദങ്ങള്
തരളമായ് മെല്ലെ പതിഞ്ഞ നേരം
നിറമാര്ന്നോരോര്മയില് ചേര്ന്നു മയങ്ങുമ്പോള്
ഒരു കുളിര് തെന്നലിന് ഓര്മ്മകള് ആര്ദ്രമായ്
ഹൃത്തില് പറന്നു പോയി .
അറിയാതെ കണ്കോണില് ഊറിയ കണ്ണുനീര്
കൈവിരല് തുമ്പിനാല് തോര്ത്തിടുമ്പോള്
എന് അമ്മയെ ഞാനോന്നുര്ത്തുപോയി
എന്നുമെന് ദു;ഖങ്ങള് കണ്ടുമ്മ നല്കുന്ന
സ്വാന്തന വാക്കുകള് ഓര്ത്തു പോയി .
അന്നൊരുനാള് അമ്മതന് കണ്കള് നിറഞ്ഞതും
എന്തിനാണെന്നു ഞാന് ഓര്ത്തുപോയി
താങ്ങുവാന് ആവാത്ത ദുഃഖങ്ങള് ഏറുമ്പളെ
എന്നമ്മ കരയാറുള്ളൂ .
അതുകണ്ടെന് കണ് കോണില് നിറഞ്ഞോരാ
അശ്രു കണങ്ങളെ ഞാനോര്ത്തു പോയി .
പാതി തുറന്നോരാ ജനലഴിക്കുള്ളിലൂടെ
താരകം മിഴികള് തുറന്ന നേരം
തൊടിയിലെ മാവിന്റെ ചില്ലയില് നിന്നൊരു
രാപ്പാടി മെല്ലെ കരഞ്ഞിരുന്നോ ?
മിഴികള് എന് തൊടിയിലെ നനവാര്ന്ന
പുല്നാമ്പില് അലസമായി പരതീടവേ
ഒരു മൃതു സ്പര്ശനം എന് ചുമലില് ഏററ് ഞാന്
ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കിടവെ,
പുഞ്ചിരി തൂകിയെന് അമ്മ നില്പ്പൂ
മിഴികള് ഒരു വേള ചിമ്മിതുറന്നു ഞാന്
കൊതിയോടെ അമ്മയെ നോക്കിടവെ
ജനലിഴവിടവിലൂടൊരു ഒരു ചെറു കടവാവല്
കല പില കൂട്ടി പറന്നു പോയി .
വാല്സല്യ മോടമ്മ താരാട്ട് പാടി ഉറക്കിയ രാവുകള്
കൊതിയോടെ വീണ്ടും ഞാനോര്ത്തു പോയി
തോട്ടിലെന്നോര്ത്തു ആ കൈകളില് മുഖം ചേര്ത്തു
ശാന്തമായി ഞാന് ഉറങ്ങിയ രാവുകള് .
ഉണ്ണി കുടവയര് നിറയുവോളം കഥകള് പറഞ്ഞമ്മ
ഊട്ടിയ സദ്യയും
ഒരു കുഞ്ഞു പാട്ടിനു താളമിട്ടന്നമ്മ
നെല്കിയ സ്നേഹമുത്തങ്ങളും.
കുഞ്ഞരി പല്ലുകള് കാട്ടിചിരിച്ചു ഞാന്
അമ്മ തന് കണ്കളില് നോക്കികിടന്നതും
കൊതിയോടെ കൊതിയോടെയ് ഓര്ത്തു പോയി
ആ ഓര്മയില് ഞാനറിയാതെ ഉണര്ന്നു പോയി.
നൊമ്പരത്തോടെ ഞാന് മിഴികള് തുറന്നപ്പോള്
അറിയുന്നിത് വെറും സ്വപ്നമെന്ന്
ഓര്മ്മകള് പോലും മധുരിക്കുന്നോരാ
നിമിഷം ഒരു വേള അണഞ്ഞിടുമോ?
കൊതിയോടെ കൊതിയോടെ
ഓര്ത്തു പൊയ് ഞാന്……..