തിരുരവംപോലെയീ, വിപിനത്തിനിടയിലൂ-
ടൊഴുകിയെത്തുന്നിളമരുവിതന്‍പ്രിയസ്വരം
സാന്ത്വനംപകരുവാനുണരുന്ന മലരുപോ-
ലരികെനിന്‍ സ്മിതകാല വദനമാംവാസരം
പരിപാവനാരാമ സാമ്യമെന്‍ പാരിനെ-
പരിപാലനംചെയ്‌തുണര്‍ത്തുന്നുദാരകം
തവ നന്മയറിയാതഹന്തയാല്‍ മര്‍ത്യകം
പരിണമിച്ചീടുന്നുലകിതില്‍ പലവിധം.
വിണ്ണിലൂടല്ല! നിന്‍ സഞ്ചാരമെന്നിവര്‍-
ക്കാരോതിയേകിടാനിന്നെന്‍ ദയാനിധേ,
ഹസ്തങ്ങള്‍ നീട്ടിത്തുണയ്‌പ്പുനീ,യല്ലാതെ
ദുഃഖങ്ങള്‍ പകരുന്നതില്ലെന്നുടയതേ.
നിന്നെയളക്കുവാനാകുന്നതില്ല! സുര-
സ്നേഹിതരാം പാമരന്‍മാര്‍ക്കൊരിക്കലും
കാത്തുവയ്ക്കുന്നു കരുതലില്‍ കൈകളാ-
ലാമോദനാളം കെടാതവര്‍ക്കുള്ളിലും!
ചേറില്‍നിന്നഴകാര്‍ന്നയംബുജങ്ങള്‍ നിര-
ത്തുന്നതു,മലിവാലുലകുണര്‍ത്തുന്നതും
പാടേമറന്നു! പടുചിന്തകള്‍ക്കൊത്തുചേര്‍-
ന്നുലയു,ന്നരികെനീയെന്നറിയാതെയും!
സ്വസ്ഥമേയല്ലെന്ന തോന്നലാണിതരര്‍ക്കു
ഹൃത്തിലായുളളതെന്നറിയുന്നുവെങ്കിലും
ഭക്തവര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ചേര്‍ത്തെഴുതുന്നു ചിന്തയില്‍
പൊന്‍തൂവല്‍കൊണ്ടുനീയാരമ്യ പുലരികള്‍.
മഹിതമാണെല്ലാം; മറക്കുന്നു വെറുതെയീ-
ജന്മവുമെന്നപോല്‍ ധരയിതില്‍ ചിരജനം
നിറയുന്നു ചുറ്റിലും തിരുനാമമൊരുപോലെ-
യെന്നുണര്‍ത്തുന്നുപരിയടിയന്റെഹൃത്തടം.
സ്തുതിമാത്രമോതിടുന്നനുമാത്ര,യറിവിതേന്‍
സ്മൃതിയിലൂടിഴചേര്‍ന്നിരിപ്പെന്നുമെന്‍വിഭോ
കരുണതന്‍ദീപം തിരിച്ചൊന്നു; വേഗേനെ
മനനവുമൊന്നായ്‌ത്തെളിക്കെന്‍ മഹാപ്രഭോ.
