കടലായിത്തീരാനായിരുന്നു എന്റെ വിധി.
എടുത്താലും തീരാത്ത കടല്
കൊടുത്താലും കുറയാത്ത കടല് .
കണ്ണീരിന്റെ ഉപ്പു കൊണ്ടെന്നെ സൃഷ്ടിച്ച്
പ്രകൃതി എന്നും എന്നോടൊപ്പമിരുന്നു.
ആഴങ്ങളില് നിന്ന് ആഴങ്ങളിലേയ്ക്ക് മുങ്ങുമ്പോഴും
കിട്ടാനിധിയെ ത്തേടുന്ന മനുഷ്യര് എന്നുമെന്റെ
വിരുന്നു കാരായിരുന്നു.
ആഹാരവും,ആശ്വാസവും,
പ്രണയവുമേകി ഞാന് അവരെ കാത്തിരിക്കുമ്പോള്
അതിര്ത്തികടക്കുവാനാവാത്ത എന്റെ ദുഃഖം
ഞാന് ആരോടാണ് പറയുക?
