ശ്രീദേവിനായര്
ഒന്ന്
ഒന്ന്
വിവാഹംകഴിഞ്ഞുഭര്ത്താവിനോട്ചേ
യിഴകളെ നോക്കിപുഞ്ചിരിക്കുമ്പോഴുംദേവി
കൊണ്ടുള്ളഒരേറ് കിട്ടിയ ചൂടായിരുന്നു.അകം മാത്രമല്ലപുറവും പൊള്ളുന്നചൂട്.മേലാസകലംപൊള്ളല്
പോലുള്ളവാക്കുകള്കേട്ട്ഞെട്ടി
വിധിയെപഴിയ്ക്കാനോസഹിക്കാനോതോന്
വിധിഇതിലെന്തുചെയ്തു. മനുഷ്യര് ചെയ്യുന്നതും,ചെയ്യാത്തതും ,തെറ്റും
ശരിയുമെല്ലാം പാവംവിധിയുടെ തലയില് വച്ചുകെട്ടാന്
ഒരുക്കമല്ല.എല്ലാംസഹിക്കാന്താ
ആരുംനോക്കിനിന്നുപോകുമെന്ന്അമ്മ
ണ്ടെന്ന് അവള്വിശ്വസിക്കുന്നി
ദോശക്കല്ലുംവച്ചു തന്നതും വിധിയായിരുന്നുവോ?ആവിധിയെ
അവള് മനുഷ്യരെന്നുതന്നെവിളിച്ചു!
പതിനാറിന്റെ കുസൃതിക്കണ്ണുകളില്കണ്ടതൊന്നും അധികകാലം മുന്നില്തങ്ങി നിന്നില്ല.കണ്
തമാശ.അതായിരുന്നുകൌമാരം. ശരീരത്
തോന്നിയതുംനൃത്തച്ചുവടിന്റെഭംഗി
കാന്മേഘത്തെകാത്തിരുന്നതും, ഭാ
വയല്ക്കാറ്റിന്എന്തൊരുകുളിര്
കൌതുകം. കൊലുസ്സിട്ട കിലുക്കാം പെട്ടിയുടെ ഭാരം, ജനിച്ചവീട്ടില് നിന്നും ഭര്ത്തൃഗൃഹത്തിലേയ്ക്ക് മാറുന്
നാത്തൂന്മാര്ക്കൊപ്പംഭര്ത്താ
വീട്ടിന്റെ വാതില്ക്കല്നോക്കി
വാതില്ക്കല് പരിഭ്രമിച്ചുനിന്
റിയാത്തപതര്ച്ച.നിറതിരികത്തുന്
അമ്മ?അമ്മായീ?അതോ നാത്തൂന്?
അതോആ വീട്ടിന്റെഅധികാരിയോ?
പാതിരാവിലെപ്പോഴോആളുകള്പിരിഞ് ഞുകഴിഞ്ഞ്ഏതെന്നറിയാത്ത
ഒരുസ്ത്രീയുടെപുറകേനടന്ന്അവര്ക ാണിച്ചുതന്നതന്റെകിടപ്പുമുറിയി ല്കടന്നതുമാത്രംഅവള്അറിഞ്ഞു.വ ാരിച്ചുറ്റിയവസ്ത്രം ഒന്ന്മാറ് റുവാന്പോലും ആവാതെക്ഷീണത്തില്മയങ്ങീ.പാ കതവന്നഭര്ത്താവിന്റെദയനീയനോട് ടംഏറ്റുവാങ്ങിപുലര്ക്കാലംകണ്ണു തുറന്നപ്പോള്സമാധാനിച്ചു.തൊട് ടടുത്ത് രക്ഷകനെപ്പോലെഇരിക്കുന്നആള്തന് റെഭര്ത്താവുതന്നെയായിരുന്നു. തന്റെഅവസ്ഥമനസ്സിലാക്കിയിട്ടാ കണംഅദ്ദേഹംപുഞ്ചിരിച്ചു.സംസാരത് തില് പിശുക്കുകാട്ടുന്ന അദ്ദേഹംനല്ലവനാണെന്ന് അന്ന് മനസ്സിലായീ.
ഒപ്പം തന്നോട് കാരുണ്യമുള്ളവനെന്നും.
രാവിലെമുറിയില്നിന്നുംപുറത്തുക ടക്കാനാവാതെപരുങ്ങീ.ആരുമില്ല
ഒന്നു മിണ്ടാന് .ഭര്ത്താവിന്റെ കൈപിടിച്ച് വെളിയില്ഇറങ്ങുമ്പോള്
അദ്ദേഹംപറഞ്ഞു.ഈആഴ്ച്ചകഴിഞ്ഞാല് ഞാന്പോകും.എസ്റ്റേറ്റില് ആരുമില്ലഉത്തരവാദിത്തമുള്ളവര് .മാസത്തില്ഒരിക്കല് വരാം.പിന്നെ സമയംകിട്ടുമ്പോഴെല്ലാം!നീ പഠിപ്പുതുടരണം,
പിന്നെ ഈവീടിന്റെമൂത്തമരുമകളായീഎല്ലാചു മതലയും നിന്നിലാ...!അത് മറക്കരുത്.
തറവാട്ടു മഹിമ കൊണ്ട് ഉയര്ന്നശിരസ്സുമായി നില്ക്കുന്നകോവിലകം
കുടുംബത്തിലെ അംഗസംഖ്യ മൊത്തംഎഴുപത്തിയെട്ട്.പത്തുമക് കള്അവരുടെഭര്ത്താക്കന്മാര്, പിന്നെ ചെറുമക്കള്.അതുപോരാതെ വാല്യക്കാരും അവരുടെവേണ്ടപ്പെട്ടവരും,കന്നാലി മേയ്ക്കുന്നവര്,
കറവക്കാര്, ആശ്രിതര്വേറെയും.ഓ രോപണിയ്ക്കുംവേറെവേറെപണിക്കാര് .വയലില്ജോലിയ്ക്ക്സ്ഥിരംആളുകള് ,പറമ്പുപണിയ്ക്ക്വേറെയും.ആകണക് കുകളൊന്നുംഅറിയില്ല.എന്നാലുംതലയ ില്ചാണകംചുമക്കുന്നപെണ്ണുങ്ങളെ യും,അവരുടെആണുങ്ങളെയും,മൂക്കൊലി ച്ചകുട്ടികളെയും കണ്ട് വിഷമം തോന്നി.
തറവാടിനു ചേര്ന്ന്കളിയില്എന്ന ചെറിയൊരു വീട്.അതില്നിറയെ നെല്ല്.പിന്നെചാണകംമെഴുകിവൃത്തി യാക്കിയഒരുചെറിയമൈതാനംപോലെ
ഒരുസ്ഥലംഅതുനെല്ല്മെതിക്കാനുള് ളമുറ്റമാണ്.അതിന്റെഇരുവശവും നിറയെവൃത്താകൃതിയില്നല്ലഭംഗിയു ള്ളകുഴികള്.താഴ്ച്ചകുറഞ്ഞആ
കുഴികള് കണ്ട്അതിശയിച്ചു.അതുമനസ്സിലാക് കിയഭര്ത്താവ്,
വിശദീകരിച്ചുതന്നു.പിറ്റേന്ന്കാ ണുകകൂടിച്ചെയ്ത്പ്പോള്തന്റെഅറി വുകേടില് നാണിച്ചു.ഇലക്കീറ് ആകുഴിയില് വച്ച് ഒരു പാത്രമാക്കി അതില്പണിക്കാര്നിരന്നിരുന്ന്ക ഞ്ഞികുടിക്കുന്നതുകണ്ടുനോക്കിനി ന്നു.മനസ്സില്എന്തെന്നറിയാത് തഒരുവികാരം,അതുഅവളെഅലട്ടികൊണ്ടി രുന്നു.ഒരു കല്യാണവീടിന്റെ രീതിയിലാണ്എപ്പോഴുംകോവിലകം.
ഒരുസ്ത്രീയുടെപുറകേനടന്ന്അവര്ക
ഒപ്പം തന്നോട് കാരുണ്യമുള്ളവനെന്നും.
രാവിലെമുറിയില്നിന്നുംപുറത്തുക
ഒന്നു മിണ്ടാന് .ഭര്ത്താവിന്റെ കൈപിടിച്ച് വെളിയില്ഇറങ്ങുമ്പോള്
അദ്ദേഹംപറഞ്ഞു.ഈആഴ്ച്ചകഴിഞ്ഞാല്
പിന്നെ ഈവീടിന്റെമൂത്തമരുമകളായീഎല്ലാചു
തറവാട്ടു മഹിമ കൊണ്ട് ഉയര്ന്നശിരസ്സുമായി നില്ക്കുന്നകോവിലകം
കുടുംബത്തിലെ അംഗസംഖ്യ മൊത്തംഎഴുപത്തിയെട്ട്.പത്തുമക്
കറവക്കാര്, ആശ്രിതര്വേറെയും.ഓ
തറവാടിനു ചേര്ന്ന്കളിയില്എന്ന ചെറിയൊരു
ഒരുസ്ഥലംഅതുനെല്ല്മെതിക്കാനുള്
കുഴികള് കണ്ട്അതിശയിച്ചു.അതുമനസ്സിലാക്
വിശദീകരിച്ചുതന്നു.പിറ്റേന്ന്കാ
തുടരും....