സ്നേഹിതേ ! വിശ്രമാലയം വിട്ടു നാം
വേര്‍പിരിയുന്നു നാളെപ്പുലരിയില്‍...
വോഡ്ക്കയും പാട്ടുമായ് പാതിരാവിനെ
സ്നേഹസാന്ദ്രമാക്കുന്നു സഞ്ചാരികള്‍
ഇല്ലുറക്കം നമുക്കും ,വരാന്തയില്‍
വന്നിരിപ്പു നാം രണ്ടു സ്വപ്നാടകര്‍
രണ്ടുദിക്കില്‍ നിന്നെത്തീ,ഇടവേള
പോക്കിടുമ്പോള്‍ പരിചിതരായ്,പങ്കു-
വെച്ചു ദുഃഖങ്ങള്‍,ഓര്‍മ്മകള്‍,തേയില-
കാട്ടിലൂടെനടന്നു നാം സന്ധ്യയില്‍
'എന്തു ജീവിതം,ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കലി -
ന്നപ്പുറം'-നിന്‍സ്വരം പെയ്തു മഞ്ഞു പോല്‍..
നിന്‍ ചിലമ്പുകള്‍ താളം മറന്നവ
നിന്‍ വിരലുകള്‍ മുദ്ര മറന്നവ
മുത്തുഹാരം തിളക്കം വെടിഞ്ഞത്
നിന്നരങ്ങിരുള്‍ മൂടിക്കിടപ്പത്
കാണികള്‍ ,കരഘോഷങ്ങള്‍,ഒക്കെയും
കണ്ടുമാഞ്ഞ കിനാവായിരുണ്ടത്
പ്രജ്ഞയില്‍ നിഴല്‍ നൃത്തങ്ങള്‍ ബാക്കിയാ-
യെന്നുപാടിനീയാര്‍ദ്ര സ്വരങ്ങളില്‍...
മഞ്ഞുപെയ്കെത്തണുപ്പായുറഞ്ഞു നാം
കുന്നുകേറുന്ന കാറ്റായ് കിതച്ചു നാം
മഞ്ഞുതുള്ളിയെ, ,പൂക്കളെ,വാര്‍മഴ-
വില്ലിനെ,പ്പാതിരാത്താരകങ്ങളെ
എന്തിനോ പ്രണയിച്ചവളാണു നീ
നീലമേഘച്ചിറകു മോഹിച്ചവള്‍
നിന്‍ മിഴികളില്‍ വായിച്ചെടുത്തു ഞാന്‍
താഴ്വരക്കാടു പൂവിട്ട ഭംഗികള്‍...
ദൂതു ചൊല്ലാതെ പോകും മുകിലുകള്‍
ആത്മദുഃഖങ്ങള്‍ പെയ്യുംനിശീഥികള്‍
ഒട്ടു നാളെന്റെ കൂട്ടിനുണ്ടായിരു-
ന്നെന്നപോലെ പരിചിതം നിന്‍ മുഖം.
പോകയാണുനാം നാളെ പുലരിയില്‍
ബാക്കിയെന്തോ പറയാന്‍ മറന്നുവോ?
ആരെനിക്കു നീ?ആരു നിനക്കു ഞാന്‍?
എന്തിനായ് വേദനിപ്പു വേര്‍പാടില്‍ നാം?
പാതിരാവും കഴിഞ്ഞു,സ്നേഹത്തിന്റെ
വീഞ്ഞു മാത്രം പകുത്തുപിരിഞ്ഞിടാം
നീ,എനിക്കെഴുതാന്‍ ബാക്കിയാകുന്നൊ-
രെന്‍ കവിത,നിലാവു നിറഞ്ഞത്‌.....
നിന്‍തപസ്സിലുണരട്ടെ ,മറ്റൊരു
സൂര്യ,നാത്മാവില്‍ വര്‍ണ്ണം വിതറുവാന്‍
കണ്ണെഴുതിച്ചണിയി ച്ചൊരുക്കുവാന്‍
വീണ്ടുമെത്തട്ടെയപ്സര കന്യകള്‍...
കാല്‍ച്ചിലമ്പിടുവിക്കട്ടെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
കാലിടറാതെ യാത്ര തുടരുക.....
വെച്ചു ദുഃഖങ്ങള്‍,ഓര്‍മ്മകള്‍,തേയില-
കാട്ടിലൂടെനടന്നു നാം സന്ധ്യയില്‍
'എന്തു ജീവിതം,ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കലി -
ന്നപ്പുറം'-നിന്‍സ്വരം പെയ്തു മഞ്ഞു പോല്‍..
നിന്‍ ചിലമ്പുകള്‍ താളം മറന്നവ
നിന്‍ വിരലുകള്‍ മുദ്ര മറന്നവ
മുത്തുഹാരം തിളക്കം വെടിഞ്ഞത്
നിന്നരങ്ങിരുള്‍ മൂടിക്കിടപ്പത്
കാണികള്‍ ,കരഘോഷങ്ങള്‍,ഒക്കെയും
കണ്ടുമാഞ്ഞ കിനാവായിരുണ്ടത്
പ്രജ്ഞയില്‍ നിഴല്‍ നൃത്തങ്ങള്‍ ബാക്കിയാ-
യെന്നുപാടിനീയാര്‍ദ്ര സ്വരങ്ങളില്‍...
മഞ്ഞുപെയ്കെത്തണുപ്പായുറഞ്ഞു നാം
കുന്നുകേറുന്ന കാറ്റായ് കിതച്ചു നാം
മഞ്ഞുതുള്ളിയെ, ,പൂക്കളെ,വാര്‍മഴ-
വില്ലിനെ,പ്പാതിരാത്താരകങ്ങളെ
എന്തിനോ പ്രണയിച്ചവളാണു നീ
നീലമേഘച്ചിറകു മോഹിച്ചവള്‍
നിന്‍ മിഴികളില്‍ വായിച്ചെടുത്തു ഞാന്‍
താഴ്വരക്കാടു പൂവിട്ട ഭംഗികള്‍...
ദൂതു ചൊല്ലാതെ പോകും മുകിലുകള്‍
ആത്മദുഃഖങ്ങള്‍ പെയ്യുംനിശീഥികള്‍
ഒട്ടു നാളെന്റെ കൂട്ടിനുണ്ടായിരു-
ന്നെന്നപോലെ പരിചിതം നിന്‍ മുഖം.
പോകയാണുനാം നാളെ പുലരിയില്‍
ബാക്കിയെന്തോ പറയാന്‍ മറന്നുവോ?
ആരെനിക്കു നീ?ആരു നിനക്കു ഞാന്‍?
എന്തിനായ് വേദനിപ്പു വേര്‍പാടില്‍ നാം?
പാതിരാവും കഴിഞ്ഞു,സ്നേഹത്തിന്റെ
വീഞ്ഞു മാത്രം പകുത്തുപിരിഞ്ഞിടാം
നീ,എനിക്കെഴുതാന്‍ ബാക്കിയാകുന്നൊ-
രെന്‍ കവിത,നിലാവു നിറഞ്ഞത്‌.....
നിന്‍തപസ്സിലുണരട്ടെ ,മറ്റൊരു
സൂര്യ,നാത്മാവില്‍ വര്‍ണ്ണം വിതറുവാന്‍
കണ്ണെഴുതിച്ചണിയി ച്ചൊരുക്കുവാന്‍
വീണ്ടുമെത്തട്ടെയപ്സര കന്യകള്‍...
കാല്‍ച്ചിലമ്പിടുവിക്കട്ടെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
കാലിടറാതെ യാത്ര തുടരുക.....
