ശ്രീദേവിനായർ
അതില് അലകള് താണ്ടുക വിധിപോലെ.
പറവതന് ചിറകുമേല് ഞാനിന്നും
പഴിചാരാതെയിരിപ്പുണ്ട്.
വഴിയറിയാതൊരു മനസ്സിന് മതിലുകള്
വാമൊഴിയാലിന്നു പഴിക്കുമ്പോള്
വരമൊഴിയാലവ യെഴുതി ഞാനെന്
വിധിമേല് ചാരി നില്പ്പുണ്ട്.
നിറമിഴികണ്ടു ഞാനിന്നും
നിണമാണെന്നു ധരിക്കുന്നു.
നിറമില്ലാത്തൊരു മോഹവുമായ്
നിലയില്ലാതെ നില്പ്പുണ്ട്.
