അംബിക. എ. നായർ
ഏകാകിയായമനുഷ്യൻ ഉണർവുനേടുന്നത് ശബ്ദസാന്നിധ്യങ്ങളിലാണ്. നാദവീചികൾ മനുഷ്യമനസ്സിനെ ഉണർത്തി പുതുവിതാനങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. കുലീനവും തരളവുമായ ശബ്ദങ്ങൾ മനസ്സിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്കാണ്ടുപോകുന്നു. അവ മനസ്സിന്റെ സ്വപ്നവീചികളെത്തഴുകിയുണർത്തി കാലാതീതമായ പ്രണയതാരള്യങ്ങളനുഭ വിപ്പിക്കുന്നു. ശബ്ദത്തെ വളരെ വിദഗ്ധമായി, നൈസർഗ്ഗികമായി ആവിഷ്കരിച്ച സാഹിത്യകാരൻമാർ നിരവധി. കാമുകീകാമുകൻമാരുടെ ഹൃദയരാഗങ്ങൾ പകർത്തിയ ശബ്ദവീചികൾ സാഹിത്യനഭസ്സിനെപ്രകാശപൂരിതമാക്
'മതിലു'കളിലും 'ഭാർഗ്ഗവീനിലയ'ത്തിലും ശ്രവ്യമാകുന്ന ശബ്ദചിത്രണം നോക്കിയാൽ ഈ രണ്ടുകൃതികളിലും മതിൽ ഒരുപ്രധാന കഥാപാത്രമായി നിൽക്കുന്നതു കാണാം. 'മതിലു'കളിൽ ഒരിക്കൽപോലും കഥാനായകനും നാരായണിയും കണ്ടുമുട്ടുന്നില്ല. അവരുടെ സംഭാഷണങ്ങളിലോരോന്നിലും നിറയെ സ്വപ്നങ്ങൾ?... കഥാനായകൻ കൊടുത്ത റോസാക്കമ്പുകൊണ്ട് ഒരുപൂന്തോട്ടം തന്നെയുണ്ടാക്കുന്ന നാരായണി, ആ റോസാപ്പൂക്കളെടുത്ത് മുഖത്ത്, മുടിയിൽ, നെഞ്ചിനുള്ളിൽ വെച്ച് ആഗ്രഹങ്ങളുടെ നിറവറിയുന്നവൾ-കാൽപനികപ്രണയത്തി
'ഭാർഗ്ഗവീനിലയ'ത്തിലെ കാമുകീകാമുകൻമാരും മതിലിനിരുവശവും നിന്നാണ് പ്രണയചേഷ്ടകൾ കൈമാറുന്നത്. ശശികുമാർ തന്റെ കൈയിലെ ഒരൺിലയും തൺണ്ടുമുള്ള ചുവന്നറോസാപ്പൂവ് കണ്ണിൽവെച്ച് 'രക്തനക്ഷത്രം' എന്നുപറഞ്ഞെറിയുമ്പോൾ ഭാർഗ്ഗവി മതിലിൽചേർന്നുനിന്നു ഹൃദയരേഖവരയ്ക്കുന്നു. 'എന്റെ ഹൃദയമായിരുന്നു അത്' എന്നുപറയുന്ന ശശികുമാറും 'എന്നെസ്നേഹിക്കൂ' എന്നപേക്ഷിക്കുന്ന ഭാർഗ്ഗവിയും നിൽക്കുന്നത് മതിലിനിരുപുറവുമാണ്. മതിലിൽ തലയുയർത്തി ശശികുമാറിന്റെ ഗാനം നുണയുന്നഭാർഗ്ഗവി-തൈമാവിന്റെകൊ
ഈ കൃതികളുടെ രചനാപശ്ചാത്തലം തികച്ചും വ്യത്യസ്തം. രാഷ്ട്രീയത്തടവുകാരനും കോളേജധ്യാപകനുമായ രണ്ടൺുനായകൻമാരിലും ഉണർവുനേടുന്ന കാൽപനികാ ഭിനിവേശങ്ങൾ എത്ര അനായാസം മറനീക്കി പുറത്തുചാടുന്നു. കലയും കാലവും കലാകാരന്റെ ചാതുര്യത്തിനിവിടെ വഴങ്ങുന്നു. സചേതനയായ പ്രകൃതിയെ കഥാപാത്രമാക്കി പല രചനകളും ഉണ്ടൺൺായിട്ടുണ്ടുൺ്. എന്നാൽ അചേതനമായ മതിലിന്റെ കഥാപാത്രസ്ഥാനം പുതുമതന്നെ. വിഭാവാനുഭാവസഞ്ചാരീഭാവങ്ങളാൽ ഘനീഭൂതമാകുന്ന രസം ഈകൃതികളിലനുഭവീകൃതം. 'മതിലുക'ളേക്കാൾ 'ഭാർഗ്ഗവീനിലയം' പാരസ്പര്യസുതാര്യമായ അനുരാഗം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. പ്രണയചേഷ്ടകൾക്കു വഴങ്ങാൻ മടിക്കുന്ന ഒരുകാമുകഹൃദയത്തിന്റെ ഒതുക്കം ഇതിലുണ്ടെൺങ്കിലും ഭാവതാരളയസമ്പന്നമായ ശൃംഗാരത്തിന്റെ വീചികളിലൂടെ നായകൻ ഒഴുകുന്നുണ്ട്്. നായികയ്ക്കാണിവിടെ പ്രണയസാമർഥ്യം കൂടുതൽ. 'മതിലുക'ളിൽ നായികാനായകൻമാർ ഏതാണ്ട് സമാനാനുരാഗവശരെങ്കിലും നാരായണിയുടെ പ്രണയോൻമുഖത മറനീക്കി പുറത്തുചാടുന്ന പലസന്ദർഭങ്ങളുമുണ്ട്. 'ജയിലിലെ സുന്ദരി താനാണെന്ന കള്ളവാക്കിൽ, നായകന്റെ സ്നേഹം മുഴുവൻ വേണമെന്ന ഒളിവാക്കിൽ' -ഒക്കെയും അവളിലുണരൂന്ന സ്നേഹരോഷങ്ങൾ അനുഭാവം തന്നെയാണ്.
രണ്ടു കൃതികളും മലയാളസാഹിത്യത്തിന്റെ അക്ഷയഖനികൾ. നൈസർഗ്ഗികമായി ഉറന്നൊഴുകുന്നകലാകൗശലം ബഷീർ കൃതികളുടെ അന്തർധാരയാണ്. ആ കൃതികൾക്കു പ്രചോദനം ഭൂമിയിലെ സാധാരണമനുഷ്യരും. അപ്പോൾ രൂപവും ഭാവവും താളവും മേളവും പാട്ടും പൊട്ടിച്ചിരികളും എല്ലാം ചാതുര്യത്തോടെ കൃതികളുടെചേരുവയാകുന്നു. ഈ ചേരുവ ലോകസാഹിത്യത്തിനും പഥ്യം.