ഇവിടെ ഞാനെന്ന് ഇന്നലെ

ഡോ കെ ജി ബാലകൃഷ്ണൻ 

ഈ ഞൊടി പിറക്കുന്നു ;

അർജ്ജുനന്റെ 
ആവനാഴിയിൽ നിന്ന്-

അമ്പ്.

അറിവായുണർന്ന്,

മിഴിവായ് മിഴിഞ്ഞ്,

മിന്നാമിനുങ്ങിന്റെ

നുറുങ്ങുവെട്ടമായ് കൊഴിഞ്ഞ്,

അനുഭവമായ് 

ഉറഞ്ഞ്,

അങ്ങനെ,

കഥ.

അപ്പോഴും നീ 

നേരായി നേരമായി;

മലരമ്പായി- 

അവന്,

തൊടുക്കാതിരിക്കാനാവാതെ, 

കടങ്കഥ-

തിട്ടമില്ലായ്മയിൽനിന്ന് 

തിട്ടമായിറ്റുന്ന 

കുഞ്ഞനക്കമായ്

ഓർമ്മ.

ഇനിയായി 

നീ,

എന്നുമായി;

നിറമേഴും മെനയുന്ന 

തൂമയായി,

പുലരിപ്പുതുമയായി-

ഉച്ചപ്പെരുക്കമായി,

ഏറ്റമായി;

അന്തിച്ചുരുക്കമായി,

ഇരുളായി;

പൂനിലാക്കനവായി-

ആഴമേറും നിന്മഹസ്സാമാഴിയായി-

ഞാനാഴും അഴിയായി,

പൊലിമ.

ഒഴുക്കിനലനീളം,

ഒന്നിനുമൊന്നിനുമിടനാഴിയായ്,

കുടികൊള്ളും 

നെല്ലിടക്കുറുക്കം-

അകവും പുറവും തിങ്ങും 

തൂവെളിച്ചച്ചിറപ്പ്;

കണ്‍വെട്ടപ്പകർച്ചയുടെ തിളക്കം-

എന്റെ കുഞ്ഞുവീർപ്പ്.

കാത്ത് കാത്ത്-

നാളെ;

തൊട്ടുതൊട്ടില്ല-

ഇന്ന്;

ഇവിടെ 

ഞാനെന്ന് 

ഇന്നലെ.