ടി.കെ.ഉണ്ണി
---------------------------
സ്നേഹവും പ്രേമവും വ്യത്യസ്തങ്ങളാണ്..!
സ്നേഹം സ്ഥായിയായ സത്യമാണ്..!
പ്രേമത്തിന്ന് സ്ഥായീഭാവമില്ല..!
സ്നേഹത്തിന്റെ വ്യാപ്തിയും അഭിലഷണീയതയും
പ്രേമത്തിന്ന് സ്വായത്തമല്ല..!
ആർക്ക്, ആരോട്, എപ്പോൾ, എങ് ങനെ
പ്രേമവും അതിന്റെ സായൂജ്യമായ പ്രണയവും
എന്നതിന്ന് പരിമിതികളും പരിവട്ടങ്ങളും
സദാ അകമ്പടി സേവിക്കുന്നുണ്ട്..!!
എല്ലാ പ്രേമങ്ങളും പ്രണയങ്ങളായിത്തീരുന്നില്ല..!
പ്രേമം പ്രണയമാണെന്നും അതാണ് ജീവിത
സായൂജ്യമെന്നും ഉൽഘോഷിക്കുന്നത് പ്രാചീന
കാവ്യമീമാംസകരും അവരുടെ കാവ്യസങ്കൽപ്പങ്ങളുമാണ്..!!
പ്രേമം സ്നേഹത്തിന്റെ പ്രച്ഛന്നവേഷധാരിയായി
സഞ്ചരിക്കുന്ന സന്ദർഭങ്ങൾ അനവധിയാണ്..!
അനുയോജ്യഘട്ടങ്ങളിൽ തന്റെ വാഹനമായ
സ്നേഹത്തെ ജഢമാക്കി വിശ്വരൂപനാകുന്നു..!
അതുകൊണ്ടാണ് പ്രേമം നിഷ്ക്കളങ്കമല്ലാതാവുന്നത്..!!
[ജീവജാലങ്ങളിൽ, വൈകാരിക നിയന്ത്രണങ്ങൾക്ക്
അധികരിച്ചുള്ള കഴിവ് നേടിയിട്ടുള്ളത് മനുഷ്യകുലമാണ്
എന്നത് നിസ്തർക്കം...അതേസമയം അധിക കാര്യങ്ങളിലും
കാര്യമായ ഗുണമേന്മകളൊന്നും മനുഷ്യമൃഗങ്ങൾക്കില്ലെന്ന്
സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ശാസ്ത്രനിരീക്ഷണങ്ങൾ നിലവിലുണ്ട്.]
പ്രേമം സംഗീതം പോലെ രാഗതാളനിബദ്ധമാണ്..!
പ്രേമം രാഗാനുരാഗങ്ങളായി വർത്തിക്കുന്നു..!
പ്രേമരാഗം ഏകതാനഭാവത്തിലും
പ്രേമാനുരാഗം ഉഭയഭാവത്തിലും പരിലസിക്കുന്നു..!
പ്രേമരാഗത്തിന്റെ തീക്ഷ്ണത കാമത്തിലേക്കും
അതിന്റെ (ചാപല്യത്തിലേക്കും) നയിക്കുന്നു..!
പ്രേമാനുരാഗത്തിന്റെ തീക്ഷ്ണത പ്രണയത്തിലേക്ക്
അതിന്റെ (സാഫല്യത്തിലേക്ക്) നയിക്കുന്നു..!
കാമം തൃഷ്ണകളാൽ അലംകൃതമാണ്..!
തൃഷ്ണകളാവട്ടെ കാമനകളുടെ രതിരൂപങ്ങളാണ്..!
രാഗോജ്വല കാമത്തിൽ രതി പ്രോജ്ജ്വലങ്ങളും
അനുരാഗ കാമത്തിൽ രതി അർദ്ധസുഷുപ്തിയിലും ആയിരിക്കും..!
ഇവക്കെല്ലാംതന്നെ അനുഭൂതിയെന്ന കവചം സ്വായത്തമായുണ്ട്..!!
അതായത്,
പ്രേമത്തിന്റെ ഏതൊരവസ്ഥയിലും
രതി കർമ്മനിരത(നാ/യാ)യി അനുഗമിക്കുന്നു..!
രതിയില്ലാതെ പ്രേമവും പ്രണയവും
കാമവും ഇല്ലെന്നത് സുവ്യക്തമാണ്..!!
ആദിമകാലം മുതൽ മനുഷ്യരിൽ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള
വിശ്വാസങ്ങളിലധികവും അവരുടെ
സങ്കൽപ്പങ്ങളിൽ നിന്നായിരുന്നു..!
അങ്ങനെയുള്ള ഏറ്റവും പൗരാണികമായ
പല വിശ്വാസധാരകളിലും നമ്മുടെ ഓരോ വൈകാരിക
പ്രത്യയനങ്ങൾക്കും അധിദേവതമാരുള്ളതായി
ഇന്നും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്..!
ഉദാഹരണത്തിന്ന്:-
സ്നേഹത്തിന്ന് - സ്നേഹദേവത പാർവ്വതി
പ്രേമത്തിന്ന് - കാമദേവനും രതിദേവിയും.
ഇതിൽനിന്നും സ്നേഹത്തിന്നും പ്രേമത്തിന്നും
പ്രത്യേകം പ്രത്യേകമായി ദേവീദേവന്മാർ ഉണ്ടെന്ന് വ്യക്തം..!!
അതുകൊണ്ടുതന്നെ, അനാദികാലം മുതൽക്കെ
സ്നേഹവും പ്രേമവും വ്യത്യസ്തമാണെന്നത്
നിസ്തർക്കവും സുവിദിതവുമാണ്..!!
---------------------------
സ്നേഹവും പ്രേമവും വ്യത്യസ്തങ്ങളാണ്..!
സ്നേഹം സ്ഥായിയായ സത്യമാണ്..!
പ്രേമത്തിന്ന് സ്ഥായീഭാവമില്ല..!
സ്നേഹത്തിന്റെ വ്യാപ്തിയും അഭിലഷണീയതയും
പ്രേമത്തിന്ന് സ്വായത്തമല്ല..!
ആർക്ക്, ആരോട്, എപ്പോൾ, എങ്
പ്രേമവും അതിന്റെ സായൂജ്യമായ പ്രണയവും
എന്നതിന്ന് പരിമിതികളും പരിവട്ടങ്ങളും
സദാ അകമ്പടി സേവിക്കുന്നുണ്ട്..!!
എല്ലാ പ്രേമങ്ങളും പ്രണയങ്ങളായിത്തീരുന്നില്ല..!
പ്രേമം പ്രണയമാണെന്നും അതാണ് ജീവിത
സായൂജ്യമെന്നും ഉൽഘോഷിക്കുന്നത് പ്രാചീന
കാവ്യമീമാംസകരും അവരുടെ കാവ്യസങ്കൽപ്പങ്ങളുമാണ്..!!
പ്രേമം സ്നേഹത്തിന്റെ പ്രച്ഛന്നവേഷധാരിയായി
സഞ്ചരിക്കുന്ന സന്ദർഭങ്ങൾ അനവധിയാണ്..!
അനുയോജ്യഘട്ടങ്ങളിൽ തന്റെ വാഹനമായ
സ്നേഹത്തെ ജഢമാക്കി വിശ്വരൂപനാകുന്നു..!
അതുകൊണ്ടാണ് പ്രേമം നിഷ്ക്കളങ്കമല്ലാതാവുന്നത്..!!
[ജീവജാലങ്ങളിൽ, വൈകാരിക നിയന്ത്രണങ്ങൾക്ക്
അധികരിച്ചുള്ള കഴിവ് നേടിയിട്ടുള്ളത് മനുഷ്യകുലമാണ്
എന്നത് നിസ്തർക്കം...അതേസമയം അധിക കാര്യങ്ങളിലും
കാര്യമായ ഗുണമേന്മകളൊന്നും മനുഷ്യമൃഗങ്ങൾക്കില്ലെന്ന്
സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ശാസ്ത്രനിരീക്ഷണങ്ങൾ നിലവിലുണ്ട്.]
പ്രേമം സംഗീതം പോലെ രാഗതാളനിബദ്ധമാണ്..!
പ്രേമം രാഗാനുരാഗങ്ങളായി വർത്തിക്കുന്നു..!
പ്രേമരാഗം ഏകതാനഭാവത്തിലും
പ്രേമാനുരാഗം ഉഭയഭാവത്തിലും പരിലസിക്കുന്നു..!
പ്രേമരാഗത്തിന്റെ തീക്ഷ്ണത കാമത്തിലേക്കും
അതിന്റെ (ചാപല്യത്തിലേക്കും) നയിക്കുന്നു..!
പ്രേമാനുരാഗത്തിന്റെ തീക്ഷ്ണത പ്രണയത്തിലേക്ക്
അതിന്റെ (സാഫല്യത്തിലേക്ക്) നയിക്കുന്നു..!
കാമം തൃഷ്ണകളാൽ അലംകൃതമാണ്..!
തൃഷ്ണകളാവട്ടെ കാമനകളുടെ രതിരൂപങ്ങളാണ്..!
രാഗോജ്വല കാമത്തിൽ രതി പ്രോജ്ജ്വലങ്ങളും
അനുരാഗ കാമത്തിൽ രതി അർദ്ധസുഷുപ്തിയിലും ആയിരിക്കും..!
ഇവക്കെല്ലാംതന്നെ അനുഭൂതിയെന്ന കവചം സ്വായത്തമായുണ്ട്..!!
അതായത്,
പ്രേമത്തിന്റെ ഏതൊരവസ്ഥയിലും
രതി കർമ്മനിരത(നാ/യാ)യി അനുഗമിക്കുന്നു..!
രതിയില്ലാതെ പ്രേമവും പ്രണയവും
കാമവും ഇല്ലെന്നത് സുവ്യക്തമാണ്..!!
ആദിമകാലം മുതൽ മനുഷ്യരിൽ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള
വിശ്വാസങ്ങളിലധികവും അവരുടെ
സങ്കൽപ്പങ്ങളിൽ നിന്നായിരുന്നു..!
അങ്ങനെയുള്ള ഏറ്റവും പൗരാണികമായ
പല വിശ്വാസധാരകളിലും നമ്മുടെ ഓരോ വൈകാരിക
പ്രത്യയനങ്ങൾക്കും അധിദേവതമാരുള്ളതായി
ഇന്നും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്..!
ഉദാഹരണത്തിന്ന്:-
സ്നേഹത്തിന്ന് - സ്നേഹദേവത പാർവ്വതി
പ്രേമത്തിന്ന് - കാമദേവനും രതിദേവിയും.
ഇതിൽനിന്നും സ്നേഹത്തിന്നും പ്രേമത്തിന്നും
പ്രത്യേകം പ്രത്യേകമായി ദേവീദേവന്മാർ ഉണ്ടെന്ന് വ്യക്തം..!!
അതുകൊണ്ടുതന്നെ, അനാദികാലം മുതൽക്കെ
സ്നേഹവും പ്രേമവും വ്യത്യസ്തമാണെന്നത്
നിസ്തർക്കവും സുവിദിതവുമാണ്..!!