സലോമി ജോണ്‍ വത്സൻ
നിഴൽ
നിഴലാണ് ഞാൻ
മണവും ഗുണവുമില്ലാതലയുന്നു...
യുഗാന്തരങ്ങളിലൂടെ
യുഗാന്തരങ്ങൾക്കപ്പുറം .......
സൂര്യനോടൊപ്പം ജനിച്ചു
പ്രണയിച്ചു സൂര്യനെ
കലഹിച്ചു
വിരഹത്താൽ വെന്തു
ഉത്തര, ദക്ഷിണായനങ്ങളിൽ...
കാറ്റനക്കങ്ങളിൽ
ആടിയുലഞ്ഞു
ചരാചരങ്ങൾക്കൊപ്പം....
മരിക്കുന്ന സ്നേഹം നെഞ്ചിൽഏറ്റി
ആയുസ്സെത്താതൊടുങ്ങിയവരോടൊപ്പം
നടന്നു നിഴൽപ്പാടായ്
ദേഹമില്ലാതെ
ദേഹിയില്ലാതെ
ആർദ്രമായൊഴുകിയലഞ്ഞു
നിരാലംബമായ്
നിഴലാണ് ഞാൻ
നേർത്തു വീശും കാറ്റിൻ
ഒംകാരമായ്
നിറ വിളക്കിലെ നാള പ്രഭയിൽ
പടുതിരി കരിഞ്ഞമർന്ന വേളയിൽ
നിലാ രാവിൻ നനഞ്ഞ
സ്പന്ദനങ്ങളിൽ
ഊടാടി ഞാൻ
നിഴൽ മാത്രയായ്
മലമടക്കുകളിൽ
നിന്നൂറിയെത്തിയ കോടയിൽ
ശൂന്യ ഗർത്തങ്ങളിൽ
മുങ്ങി താഴവേ
തേങ്ങി വിലാപാർദ്രം
എകാന്തമാം യാത്രാ പഥങ്ങളിൽ
വെറും നിഴലായ്
നിഴൽ മാത്രമായ്.....
An untold tale
Life is a tiny tale
At times an untold one….
The episodes are many
Where we meet the characters
Whom we love deeply, and
Some we hate knowingly…
We locked in with the characters
We meet….
We love the dear ones
And trust them
Without afterthoughts
We need someone with whom
We can unload our lost dreams
We live a life with full of back stories
The treacherous past survived
And the dangerous path ahead
Interruption arrests the wayward thoughts
Yet the sacred pang of the heart
Echoes every nook of the life we live
Our destiny stirs for an entity
Wide and solid ever after……
