ആത്മം

        ദിപുശശി തത്തപ്പിള്ളി

നീട്ടുമ്പോഴേക്കും പിൻവലിക്കുന്ന,

മറു കൈയുടെ നിർവികാരതയാണ്‌,

പ്രണയമെന്ന തിരിച്ചറിവുകളിൽ ;

നടന്നു തീർത്ത ഭ്രാന്തൻ ദൂരങ്ങളെത്രയോ.....

പറയാതടക്കിപ്പിടിക്കുമ്പോഴും ,

കാണാമുറിവുകളിലൂടെ  ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന,

നനവിന്റെ നേരാണ്‌ സ്നേഹമെന്നറിഞ്ഞ്;

മരുന്നു മണമുള്ള കട്ടിൽ  വിരിപ്പിൽ ,

കാലത്തിന്റെ വിരല്പാടിലുറയുന്നതെ സുഖം......