സലോമി ജോണ്‍ വത്സൻ
ഓരോ കാലവർഷവും
ആർദ്രതയുടെ
നിരാർദ്രതയുടെ
നിസ്സംഗതകൾ നെഞ്ചിലെക്കെറിഞ്ഞു
ഉറഞ്ഞാടിപ്പെയ്യുന്നു.
കാറ്റിന്റെ നേർത്ത് നീണ്ട
ശക്തമായ കൈകൾ
തെങ്ങിൽ തലപ്പുകളെ
വരിഞ്ഞു മുറുക്കി
ആശ്ലേഷത്തിൽ അമർത്തുന്നു
കടലിന്റെ നെഞ്ച് പൊട്ടിക്കരച്ചിലിൽ
കടലോരം പകച്ചു നില്ക്കുന്നു.
വരാനിരിക്കുന്ന
പ്രളയ കാലത്തെയോർത്തു
തിരകൾ ആകാശപ്പുതപ്പു തേടുന്നു.
മുഴങ്ങുന്ന വിലാപ ശ്രുതികളിൽ
തിരയിളക്കങ്ങൾ
അപശ്രുതി മീട്ടുന്നു.
കടലോരം കാലത്തിന്റെ
കയ്യാലയിൽ
ശൂന്യമായുറങ്ങുന്നു.
വ്യഥിതമായ് വിധിയെപ്പഴിക്കുന്ന
തിരകളുടെ വ്യവഹാരത്തിനുമേൽ
കാലവർഷം കണക്കു തീർക്കുന്നു.
കടൽ നെഞ്ച് പൊട്ടി
പതംപിറുക്കുന്നു..
കാഴ്ച്ചയുടെ അറുതിയിൽ
ചക്രവാളം വെയിലിനു
വേലി തീർക്കുന്നു.
കടൽപ്പക്ഷികൾ കാറ്റിന്റെ
പേക്കൂത്തിൽ നഷ്ടപ്പെട്ട
കൂടാരങ്ങൾ തേടിപ്പായുന്നു
മേഘ മലകൾക്കുള്ളിൽ
പലായനം ചെയ്ത സൂര്യൻ
അപ്പോൾ മയങ്ങുകയായിരുന്നു
ഒന്നുമറിയാതെ
ഓംകാരനാദം കേട്ട്
മയങ്ങുകയായിരുന്നു……
TIME
Salomi john valsen
Time is only method
to measure our life.
It exist in between birth and death
Our mind is programmed by it.
In fact we count it not knowing
Where it takes us so far……
It is pure when it doesn’t
Concerned with living beings...
We cannot touch it
We cannot smell it.
But we feel its unseen entity
We interact with time
From the very beginning of life
From cradle to grave
Time exist when we exist
Every world, every word
Is governed by it
Human consensus
And perspective
Is controlled by it
Past, present and future
Is the defining factor which
Entrusted on us by the
Rhythmic pace of time
We witness time when
We are alive.
We loss it at the very moment
Death embrace us with its
Chilled whisper……
Our judgment of time
Collapse here to free us
From the agony of our
Mystical worldly process
Which we possess as human life
