ഒരു പ്രണയിയുടെ കുത്തഴിഞ്ഞ വേദപുസ്തകം

_ജിതേഷ്  ആസാദ് 

1
പ്രണയമിപ്പോഴും
പേനകളിൽ നിറയുന്ന
മഷിക്കടൽ.
2
നിന്നോളമെന്നെ
ലഹരിയിലാക്കിയിട്ടില്ല
ഒരു മദ്യകുപ്പിയും.
നിരാസത്തി൯ തിരകളിൽ
കരയിലേക്കടിയുന്നു
പ്രണയശരീരങ്ങൾ.
മൂന്നാംപക്കവും
വീെണ്ടടുക്കാനാവുന്നില്ല
നാം നടന്നുതീർത്ത
മണൽപരപ്പുകളിൽ
ആത്മഹത്യചെയ്ത
കാൽപാടുകൾ.
3
നിനക്കായ്
നനഞ്ഞ
മഴകളിൽ നിന്ന്
കോന്തലയിലൊരു
കടലിനെ
പൊതിഞ്ഞെടുത്തിരുന്നു
വാഷ് ബേസി നിൽ നിറയുന്നു
ചുവന്നപൂക്കളാൽ
കൊടിയടളമില്ലാത്ത
പ്രണയസ്മാരകം.
4
കവി ,
വിപ്ളവകാരി,
പ്രണയി,
നാലുകാലിൽ
വീഴനറിയാത്ത പൂച്ചകൾ.
5
ചില
ഫോൺ സംഭാഷണങ്ങളിലെ
രസചുംബനങ്ങളിൽ
അസ്തമിക്കുന്നവരുടെ
കഥകളുണ്ട്
ഒറ്റുകാരുടെ പോക്കറ്റിൽ,
ആസക്തിയിൽ പിറന്ന
കിടാങ്ങൾക്ക് പഠിക്കാ൯.
6
പ്രണയലഹരിയറിയാത്ത
ചില
ജഢങ്ങളിപ്പോഴുമുണ്ട്
നമുക്ക് ചുറ്റും
പ്രണയത്തിലും
ലഹരിയിലും
ആത്മഹൂതി ചെയ്തവരെ
പരിഹസിക്കുന്നവർ.
വസന്തത്തിലും
ഇലപൊഴിക്കുന്ന
പടുമരങ്ങൾ.
7
ഞാ൯
പ്രണയം
കളഞ്ഞുപോയ
ഇടക്കാല ബുദ്ധ൯
അഥവാ
തല്ക്കാല ക്രിസ്തു.
നീയോ
പുലരും മു൯പേ
നിഷേധിച്ചവരുടെ
സ്വാർത്ഥവേദങ്ങളുടെ
ഭാരം പേറുന്നു
മുപ്പത് വെള്ളിക്കാശിന്
ഒറ്റിയവരുടെ പി൯ഗാമിയാവുന്നു.
എങ്കിലും
വീടെന്ന
സിമ൯്റ് കൂടാരത്തിൽ
നീയൊരു ജഢമാവുമ്പോൾ
ചഷകങ്ങളിൽ
വീണ്ടും നിറയുന്നു
മരണദ്രാവകം.
8
കോന്തലയിലൊളിപ്പിച്ച
കടലിനെ
ഞാനിതാ തുറന്നിടുന്നു,
കോൺക്രീറ്റ് മരങ്ങളിൽ
തൂങ്ങിയാടാ൯
ചില്ലകളില്ലാത്ത
പക്ഷികൾക്കായ്
9
എങ്കിലും
നാം
പരസ്പരം
വേർപെടാനാവാത്ത
നൈരന്തര്യങ്ങളാണ്.
നമ്മുടെ കടലും
കരയും
സൂര്യനും
ആകാശവും
നീയാവുന്നു
ഞാനാവുന്നു
നാമാവുന്നു