ഗീതാകുമാരി .സി
ഞാനുമൊരമ്മ ,രണ്ടു പെണ്‍മക്കളെ
നോവറിഞ്ഞങ്ങു ഭൂജാതയാക്കിയോള്‍ .
ഈശ്വരന്റെയപാരമാം സൗന്ദര്യ -
സൃഷ്ടിയാം സ്ത്രീകുലത്തെ ചുമന്നവള്‍
ഏറിടുന്നോരഭിമാനബോധമായ്
വാണിടാന്‍വേണ്ട വൃത്തികള്‍ ചെയ്യുവോള്‍ !
******************************
ഭൂമി ;ഞാനിന്നിങ്ങെന്നില്‍ കുരുത്തൊരീ
പൂഞ്ചെടികളിവ,വാടിക്കരിയാതെ
പാരിനാകവേ , പൂമണം , നന്മയായ്
വീശുവാന്‍ , വളം എന്നുപദേശമായ്
നോമ്പു നോല്‍ക്കുന്നു ഞാന്‍ , ചോര ; നീരാക്കിയെന്‍
പൂഞ്ചെടികള്‍ ; തളിര്‍ക്കുവാന്‍ ,പൂക്കുവാന്‍ !
******************************
എന്‍ പ്രതീക്ഷയ്ക്കുമാശയ്ക്കുമപ്പുറം
ഏറെയാശങ്കയെന്നെ ഭരിക്കവേ
കണ്ണൂതെറ്റിയാല്‍ , എന്‍ ശ്രദ്ധ പാളിയാല്‍
എന്തു താനിന്നു വന്നു ഭവിച്ചിടും?
ഇന്നു കണ്‍കളില്‍ ഉറക്കം വഴിമാറ്റി
എണ്ണയിട്ടു തുറന്നു വെയ്ക്കുന്നു ഞാന്‍
******************************
എത്ര ' സൗമ്യ ' കുസുമങ്ങള്‍ തന്‍ ദലം
തത്ര വീണു കിടക്കുന്നു ഭൂമിയില്‍
അത്ര തന്നെ വിടരാന്‍ ഭയന്നിതാ
കൂമ്പി നില്‍ക്കുന്നൊരായിരം മൊട്ടുകള്‍
******************************
കണ്ണൂപെട്ടങ്ങു വാടിക്കരിയുമോ ?
പൂവിതള്‍ ; പ്രതീക്ഷകള്‍ കൊഴിയുമോ ?
ആക്കഴുകന്‍മാര്‍ കൂര്‍ത്ത നഖവുമായ്
എത്തിടാം പിന്നെ കൊമ്പുകളാഴ്ത്തുവാന്‍
എത്രയാര്‍ത്തിയോടെത്തിടാം പ്രാണികള്‍
വന്നു ത്രാണിയകറ്റിക്കടന്നിടാം
******************************
കര്‍മ്മമാണെന്‍ ;ധര്‍മ്മവും ,മക്കളില്‍
ധര്‍മ്മബോധമുണര്‍ത്തി വലുതാക്കി
കര്‍മ്മ പാതയില്‍ വീണൂകിടക്കാതെ
വര്‍ണ്ണമോടെ വിടര്‍ന്നങ്ങു നില്‍ക്കുവാന്‍
******************************
ഏതു കാറ്റിലുമാടാതെ ,ഭൂമിയില്‍
വേരുറപ്പിച്ചു നില്‍ക്കുവാന്‍ പോന്നോരാ
വീര്യവും നേരും സൂര്യകിരണമായ്
നേരേ വന്നു പതിച്ചുല്ലസിക്കട്ടെ
******************************
ചുട്ടുപൊള്ളും മനവുമായിന്നു ഞാന്‍
നില്‍പ്പു... കാക്കുവാന്‍ മേനിയും മാനവും
എന്റെ നോവറിഞ്ഞങ്ങു മഴയായി
പാരിനുടയോന്‍ കനിഞ്ഞങ്ങണഞ്ഞെങ്കില്‍ .... !!
******************************
