ലാല്‍ജി കാട്ടിറമ്പന്‍
ഓര്‍മയില്‍, മായാതെ
മേവുന്ന നോവിന്റെ
ശൂന്യാക്ഷരങ്ങളാല്‍
പിടഞ്ഞിരുന്നെന്‍ മനം
വര്‍ഷം വരും നേരം
ഒക്കെയും മായ്ക്കുവാന്‍
മഴപ്പെയ്ത്തില്‍ എപ്പൊഴും
ഏകനായ് നിന്നു ഞാന്‍
മായാതെ , മഴ കൊണ്ട്
തളിര്‍ത്തോരാ നോവിന്റെ
വേദന തിന്നെത്ര
വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞു പോയ്‌ ….
വെയിലേറ്റു നോവിന്‍
തളിരുകള്‍ വാടുമെ-
ന്നോര്‍ത്തു ഞാന്‍ വേനലില്‍
തണല്‍ മാറ്റി നിന്നിട്ടും
വേനലില്‍ പൊള്ളി പിടഞ്ഞ-
തെന്‍ ദേഹമാണ -പ്പോഴും
ഓര്‍മയില്‍ നോവിന്റെ
വാക്കുകള്‍ പേറി ഞാന്‍ …
വേനലും വര്‍ഷവും
പലര്‍ തന്ന സ്നേഹവും
മായ്കാതെ
ഓര്‍മയില്‍ നോവക്ഷരങ്ങള്‍ ….
ഒടുവില്‍ …..
നിന്‍ സ്നേഹമാകും
മഷിത്തണ്ട് കൊണ്ടെന്റെ
നോവക്ഷരങ്ങളെ
മായ്ച്ചു നീ ഓമനേ
