രണ്ടു കവിതകൾ

നീനാലക്ഷ്മി

ഇരുട്ട്

              

സ്വപ്‌നങ്ങൾ പിറക്കുന്നതും ,
സ്വപ്ങ്ങൾ പിടഞ്ഞു ഇല്ലാതാകുന്നതും ഇരുട്ടിലത്രേ
കരയുന്ന കണ്ണുകളെ ഒളിപ്പിക്കാനും
ഇരുട്ടിനെയാണ്എനിക്കേറെയിഷ്ടം .
എല്ലാം അറിഞ്ഞും ഒന്നും അറിയാത്തതുപോൽ
ഊറിചിരിക്കാനും വേണമെനിക്കിരുട്ട് ....

ഇരുട്ടറ കണക്കെൻഅകവും  ഇരുട്ടാണ്‌.
എങ്കിലും ഞാനെൻ  കണ്ണുകൾ മിഴിചിരിപ്പാണ്
നിൻ കണ്ണുകൾ അടയാതിരിക്കാൻ!

ഞാനറിയുന്നു..

നിന്നെ ഞാനറിയുന്നു

നിഴലായ്  വെളിച്ചമായ് ,

ആഹ്ലാദമായ്‌  ,വിഷാദമായ് ,

പിന്നെയോ ?നിലാവിന്‍ ഏറ്റിറക്കമായ്‌

നിന്നെ ഞാനറിയുന്നു

ബന്ധുര  മോഹമായ്!

എന്റെയീ വഴിയിലെ

വിളക്കുമെൻഭാര മിറക്കുമൊരത്താണിയും ,

 എന്റെഎല്ലാം  നീയെന്നറിയുന്നു.

എങ്കിലും ഞാനറിയുന്നു ,

എന്റെതായില്ല എനിക്കൊന്നുമെന്നും.