ഷിബു കൂത്താട്ടുകുളം
പുകച്ചുരുൾ മറയാക്കി നീലച്ചവാനം
അകലെനിന്നെന്തിനോ എത്തിനോക്കി
വർണ്ണപ്രഭാപുരസംഗമം പോലൊരു
മഴവില്ലുവാനിൽ തെളിഞ്ഞിരുന്നു
ഒരുമന്ദമാരുതൻ കുളിരായ്‌ വളർന്നപ്പോ
മഴവന്നു ഭൂമിയിൽ പേമാരിയായ്‌
ഹരിതം വിളമ്പുന്ന സസ്യവൃക്ഷാദികൾ
ഉരുമോദമുത്സാഹ ചിത്തരായി
ഏതോ ഓരോർമ്മയിൽ അകലേക്ക്‌ നോക്കി ഞാൻ
ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന കാഴ്ച കണ്ടു
തോരാതെ പെയ്യുന്ന പേമാരി കണ്ടില്ല
കണ്ടതാം കാഴ്ചയിൽ കൺനിറഞ്ഞു
ശയ്യാവലംബനായ്‌ കീറത്തുണിത്തുണ്ടിൽ
വിറയാർന്നൊരാൾ വീണുകേണീടുന്നു
വീഴുന്ന വെള്ളം തുടച്ചുനീക്കീടുവാൻ
പാടുപെട്ടുഴലുന്ന സാധു വൃദ്ധൻ
അരികത്തണഞ്ഞു ഞാൻ എന്തു ചെയ്തീടും
ഈ പ്രാണന്റെ കാവലിന്നാരുമില്ല
ഒരുനോക്കു നോക്കിയെൻ മുഖദാവിലാ
സാധു ജന്മത്തിനവസാന കാഴ്ചകാണാൻ
ചുറ്റും തിരിഞ്ഞു ഞാൻ നോക്കിയാ നേരത്തും
കണ്ടില്ല ഞാനൊരു സഹജീവിയേം
സഹധർമ്മിണിയില്ല മക്കൾ മരുമക്കൾ
ആരുമേയില്ല ഈ പാവത്തിന്‌
ഞാനടുത്തെത്തിയ നേരത്ത്‌ പാവമെൻ
കൈപിടിച്ചെന്തിനോ കേണുപോയി
നീർച്ചാലു കണ്ണീന്നടർന്നുവീണെന്തി
നെന്നൊരുവാക്കു ചൊല്ലാതെ കണ്ണടച്ചു
ആരോരുമില്ലാതെ ജീവിക്കും പാവങ്ങൾക്ക്‌
ആരേലുമുണ്ടെങ്കിൽ വന്നു കാണു
തെരുവിന്റെ നൊമ്പരം കാണുവാനിവിടൊരു
മനുഷ്യ സ്നേഹത്തിന്റെ കൈകളുണ്ടൊ
