അപഭ്രംശമേറ്റ ജീവിതങ്ങൾ

ഇന്ദിരാബാലൻ

ജീവിതം  ഒരു മഹാപ്രയാണമാണ്. നിറയെ ചുഴികളും മലരികളും ..... ഈ സാഗരത്തിൽ നീന്തിത്തുഴയാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട മനുഷ്യന്റെ ജീവിതച്ചിത്രങ്ങളൊ പ്രതിജനവിചിത്രം .  പലരും ഒരു യുദ്ധക്കളത്തിലെന്നപോലെ  പട പൊരുതി ജീവിതത്തെ പിടിച്ചു  നിർത്താൻ  പാടുപെടുന്നു.  ജൻമമണ്ണിനേക്കാൾ  കന്നഡ മണ്ണിൽ കഴിഞ്ഞ നാളുകൾ ചേർത്തുവെച്ചാൽ  കാഴ്ച്ചകളും,കേട്ടറിവുകളും  ധാരാളം.നമുക്കു ചുറ്റും പ്രക്ഷേപണം ചെയ്യപ്പെടാത്ത എത്രയോ ജീവിതങ്ങൾ.

 ഓരോരുത്തരുടേയും  ജീവിതഗതികൾ അജ്ഞാതമാണ്.   നഗരജീവിതത്തിന്റെ പരക്കംപാച്ചിലിൽ      ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തെത്തുമ്പോൾ പലരുംആയുസ്സിന്റെ  മുക്കാലും താണ്ടിയിരിക്കും .  തുടക്കം മുതലേ ആസൂത്രണ ബുദ്ധിയോടെ ജീവിതത്തെ മെരുക്കിയെടുക്കുന്നവർ  ഒരു പരിധി വരെ രക്ഷപ്പെടുന്നു. . .പക്ഷേ    കണക്കുക്കൂട്ടലുകൾ പിഴക്കുന്നവരുമില്ലേ   ?.  ജീവിതം പലപ്പോഴും ഒരു സമസ്യപോലെ    !ആരോഹണാവരോഹണങ്ങളോ   അർത്ഥവിരാമങ്ങളുടേയും  രാഗവിരാഗങ്ങളുടേയും    പെരുക്കങ്ങളിൽ!.

 ഉദ്യാനനഗരി എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ തന്നെ  മനസ്സിൽ വർണ്ണസുരഭിലമായ  നഗരവീഥികൾ  പീലി വിടർത്തിയാടും. വേനൽക്കാലത്തിന്റെ വരൾച്ചയിലും ഗുൽമോഹറും ,കണിക്കൊന്നപോലേയുള്ള പീതവർണ്ണ പൂക്കളും  സമൃദ്ധമായി  പൂത്തുലഞ്ഞു  നില്ക്കുന്നു.പക്ഷേ വർണ്ണങ്ങൾക്കപ്പുറംഅവർണ്ണമായ .നിർഗന്ധമായ ജീവിതങ്ങൾ തള്ളിനീക്കുന്ന  എത്രയോ      മനുഷ്യർ,,,,ഏതേതു ഭാഷക്കർ,,ജീവിതങ്ങൾ, .....ജീവിതത്തിന്റെ മൂക്കുകയർ വലിച്ചിട്ടും കര പറ്റാതെ അലയുന്നവർ കൂടിയുണ്ടെന്ന  സത്യം   ആരുടേയും  ഹൃദയത്തിൽ ഒരു നോവിന്റെ കൊളുത്ത്  വലിക്കാതിരിക്കില്ല.   

ബാംഗ്ളൂരിന്റെ ഹൃദയഭാഗമായ മെജസ്റ്റിക്ക് ബസ്സ്റ്റാന്റിന്നടുത്തു ധാരാളംഅപഭ്രംശമേറ്റ ജീവിതങ്ങളെ   നിത്യേനയെന്നോണം കണ്ടു മുട്ടുന്നു. , ഉന്തു വണ്ടികളിൽ ആഹാരം വിൽക്കുന്നവർ,ചെറുകിട തൊഴിലുകളിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവർ. പാതയോരങ്ങളിൽ ഭൂത വർത്തമാനകാലങ്ങളെയെല്ലാം  പിന്തള്ളി  ബുദ്ധിസ്ഥിരതയില്ലാതെ അലയുന്നവർ  എന്നു വേണ്ട ജീവിത ചക്രവ്യൂഹങ്ങളിലെ   നട്ടം തിരിച്ചിലുകൾ കാണുമ്പോൾ നമുക്കൊക്കെ എന്തു ദുഃഖം.?

സ്വാർത്ഥതയിലേക്കു കൂപ്പുകുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന  സമൂഹം മനസ്സാക്ഷിയെ പൊള്ളിക്കുന്ന പുറം ലോകത്തെ കാഴ്ച്ചകൾ.കാണാതെ കമ്പിളിപ്പുതപ്പിനുള്ളിൽ സുഖനിദ്രയിൽ.   “ഞാൻ” എന്ന അഹങ്കാരത്തിന്റെ പത്തി ഉയർത്താൻ തത്രപ്പെടുന്നവർക്കു ഈ  ജീവിതദുരിതങ്ങളൊന്നും ബാധിക്കില്ല  . എന്റെ വീട് എങ്ങിനെ മോടി പിടിപ്പിക്കാം. എന്റെ ഭാര്യ, മക്കൾ  ഇവരെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ ഇനിയും എത്ര ആഢംബരങ്ങൾ,വസ്തുക്കൾ  വാങ്ങിക്കൂട്ടണം എന്ന ചിന്തയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുമ്പോൾ കാഴ്ച്ചകൾക്കപ്പുറമുള്ള ക്രൂരമായ സത്യങ്ങൾ മനുഷ്യനു അന്യമാകുന്നു .പ്രകൃതി ദത്തമായ സകലതിനേയും കൈയ്യടക്കാനും. നശിപ്പിക്കാനുമുള്ള ത്വരയാണ്‌ മനുഷ്യനിൽ ഇന്നു മുന്നിട്ടുനില്ക്കുന്നത്‌. . തെരുവോരങ്ങളിൽ അന്തിയുറങ്ങുന്നവർ,മണ്ണിലും  പൊടിയിലും വിഷരേണുക്കൾ ശ്വസിച്ചു വളരുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾ.......ഇവരാണ്‌ ജീവിതം എന്തെന്നറിയുന്നവർ. പണ്ട്  നല്ല കാലാവസ്ഥയുണ്ടായിരുന്ന ഉദ്യാനനഗരിയുടെ മുഖം തന്നെ മാറ്റത്തിന്റെ അനിവാര്യതയിലാണിപ്പോൾ . വികസനത്തിന്റെ ഏറ്റത്തിൽ ഇവിടുത്തെ പച്ചപ്പിനും വരൾച്ചയേറ്റു. പരിസ്ഥിതി  മലിനീകരണം അധികരിച്ചു. പഴയ കാലത്തേതിൽ നിന്നും ഏതിനും പ്രകാശ വേഗത ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട് . അതോടൊപ്പം കാത്തു സൂക്ഷിക്കേണ്ട  മൂല്യബോധങ്ങളെല്ലാം ചിതൽ തിന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നത് മറ്റൊരു സത്യം .

നഗരത്തിന്റെ തിരക്കുകളിൽ  അഴുക്കുചാലുകൾക്കും.ഓടകൾക്കും  സമീപം  വിഷഗന്ധം ശ്വസിച്ച് വർഷങ്ങളോളം ജീവിക്കുന്നവരെ മാറാരോഗങ്ങൾ പിടികൂടുന്നു.  തെരുവീഥികളിൽ നിന്നും ജീവിതത്തിരക്കുകളിൽ ഒരിത്തിരി സമയം എടുത്ത് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നവരെ  ഈ നഗരത്തിന്റെ പലയിടങ്ങളിലും  കാണാം.വാഹനങ്ങളുടെ കരിയും പുകയുമേറ്റു   നിരവധി രോഗാണുക്കളും മാലിന്യങ്ങളും അടിഞ്ഞുകൂടിയിടങ്ങളിൽ നിന്നും വിശപ്പാറ്റുമ്പോൾ  വരാൻ പോകുന്ന ദുരന്തങ്ങളെ ക്കുറിച്ച്  ഓർക്കാൻ ആർക്കും നേരമില്ല. ഈ ചക്രവ്യൂഹത്തിൽ തിരിയുമ്പോൾ ഓരോ ദിവസവും താണ്ടേണ്ടത് എങ്ങിനെയെന്നായിരിക്കാം ഇവരുടെ ചിന്ത. ഇത്തരം  കാഴ്ച്ചകളൊക്കെ    കാണുമ്പോൾ   അർത്ഥമുള്ള,സുഗന്ധമുള്ള   ജീവിതം പലർക്കും ഇല്ല എന്ന സത്യം ബോധ്യപ്പെടും.. കാഴ്ച്ചനഷടപ്പെട്ടവർ ,മാറാവ്യാധികളിൽ  അലയുന്നവർ,, ജീവിതക്കടം വീട്ടാൻ പലിശക്കാരന്‌ മുന്നിൽ മാനാഭിമാനം  നഷ്ടപ്പെടുന്നവർ....ഒരു നേരത്തെ ഭക്ഷണത്തിനു ശരീരം  വില്ക്കാൻ നിർബന്ധിതരാകുന്നവർ.....ഇങ്ങിനെ നിസ്സഹായതയുടെ  പടുകുഴികളിൽ അകപ്പെട്ടവരെത്ര!വീടിനുമുന്നിൽ    എന്നും ഒരു സ്ത്രീ കീറിപ്പറിഞ്ഞ  ഉടുവസ്ത്രവുമായi ഭ്രാന്തമായി എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പി  ചപ്പുചവറുകൾ  തന്റെ വസ്ത്രത്തിനുള്ളിലേക്ക് തിരുകികയറ്റുന്നത്   കാണാം.  സ്ഥിര ബോധമില്ലാതെ അവർ ചെയ്യുന്നത് കാണുമ്പോൾ  തോന്നും ഇവർക്കും നല്ലൊരു കാലം ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കില്ലേ? .ജീവിതത്തിലെ ഏതെങ്കിലും ഉൾക്കൊള്ളാനാവാത്ത പ്രതിസന്ധികളായിരിക്കാം ഇതുപോലുള്ളവരെ ഈയവസ്ഥയിലേക്ക് തള്ളുന്നതെന്ന ചിന്ത  വല്ലാതെ ആകുലപ്പെടുത്താറുണ്ട്‌.

   റോഡു പണി,കെട്ടിടം പണി തുടങ്ങിയ ജോലിക്കായെത്തുന്നവരെ ബാംഗ്ളൂരിലെ ഉൾഗ്രാമങ്ങളിൽ കാണാം. തെരുവോരങ്ങളിൽ കുടിലുകളും മരക്കൊമ്പുകളിൽ  തൊട്ടിലുകളും കെട്ടി പ്ളാസ്റ്റിക് ഷീറ്റുകൊണ്ട് മേൽക്കൂ​ര കെട്ടി കഴിയുന്ന ജീവിതങ്ങൾ. ഋതു ഭേദങ്ങളില്ലാതെ അദ്ധ്വാനിക്കുന്ന മനുഷ്യക്കോലങ്ങൾ പക്ഷേ അവരുടെ  മുഖങ്ങളിൽ കാണുന്ന  സംതൃപ്തി ധനാഢ്യന്റെ മുഖത്തു കാണാനാവില്ല. അവരെ സംബന്ധിച്ച അന്നന്നത്തെ അന്നമാണ്‌ മുഖ്യം. ഒന്നും ഓർക്കാൻ നേരമില്ലാതെ ദിനം മുഴുവൻ അദ്ധ്വാനിക്കുന്നു. വൈകുന്നേരം കിട്ടുന്ന കൂലികളിൽ ജീവിതത്തിന്റെ സംതൃപ്തി കണ്ടെത്തുന്നു. പണമുള്ളവനാകട്ടെ  തന്നേക്കാൾ മറ്റുള്ളവർ  വലുതാകുന്നുണ്ടോ എന്ന ചിന്തയാൽ നീറി നീറി ശരീരത്തെഅസുഖങ്ങളുടെ  കൂമ്പാരമാക്കുന്നു . ദാഹിക്കുന്നവർക്ക് ഒരിത്തിരി വെള്ളം  പോലും കൊടുക്കാതെ ഉള്ള  പൈസ മുഴുവൻ ആശുപത്രികളിലേക്ക്  എറിയുന്നു. എന്നിട്ടും സമാധാനം കിട്ടുന്നുണ്ടോ ? നഗരക്കാഴ്ച്ചകളിൽ പറയാനെത്രയോ കാര്യങ്ങൾ...മുന്നിൽ നീണ്ടു വലിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. ഇവിടെ മനുഷ്യൻ മൽസരിക്കാൻ സദാ തത്രപ്പെടുന്നു .  കുശുമ്പും അസൂയയും മൽസരബുദ്ധിയും  വളർത്തി ഉള്ള ആയുസ്സു പോലും ചുരുക്കുന്നു. ഇതിനിടയ്ക്കു നാല് കാശായാൽ  പൊങ്ങച്ച സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ  മേലങ്കിയണിഞ്ഞു നടക്കുന്നവർ .അൽപ്പന്നർത്ഥം കിട്ടിയാൽ അർദ്ധരാത്രിയും കുട പിടിക്കുമെന്നെല്ലാം പണ്ടെ എഴുതി വെച്ച ചൊല്ലുകൾ എത്ര വാസ്തവങ്ങൾ. എന്നാൽ  തുളുമ്പാത്ത നിറകുടങ്ങളും ഉണ്ട്. അവരെപ്പോഴും ഒരേ മനസ്സിന്നുടമകളും നല്ലവരും ആയിരിക്കും.  .സത്യവും ധർമ്മവും  കൈമുതലായിട്ടുള്ളവരിന്നും  ജീവിത ചതുരംഗക്കള്ളികളിൽ  വിജയപഥങ്ങളിലെത്താതെ  ...! .  "ജയിപ്പൂ ശകുനിമാരനേകം."... ഇങ്ങിനെ നീളുന്നു ജീവിതച്ചിത്രങ്ങൾ.  താളം നഷ്ടപ്പെട്ട.... .അപഭ്രംശമേറ്റ ജീവിതങ്ങൾ .!...അസ്തിത്വം   നഷ്ടപ്പെട്ട് ..നിർഗന്ധമായ,,,അവർണ്ണമായ  ജീവിതങ്ങളിലേക്കു കൂടി സമൂഹത്തിന്റെകാഴ്ച്ചയെ  ക്ഷണിക്കുന്നു, അവിടെ നിന്നും ജീവിതത്തിനു ലഭിക്കുന്നപാഠങ്ങൾ  പരുക്കൻ മനസ്സുകളെ കാരുണ്യത്തിലേക്ക് നയിക്കാനുതകും.നമുക്കു മുന്നിലുള്ള കാണാൻ ശ്രമിക്കാത്ത കാഴ്ച്ചകളിലേക്കും  ഒരു നിമിഷം    കണ്ണു തുറക്കു !